พ่อของฉันเป็นคนที่ดีทำงานเป็นทหาร และในวันนั้นแม่เจ็บท้องมากคือวันที่28พฤศจิกายน พ.ศ.2541 เป็นวันที่แม่คลอดฉัน พ่อของฉันยอมลงทุนปลดประจำการรับบำนาญ มาดูแลฉันและแม่พ่อเป็นพ่อที่แสนดีกับฉันมาก เป็นทั้งพ่อและแม่ได้ในเวลาเดียวกัน พ่อยอมทำทุกอย่างเพื่อฉันยามฉันไม่สบายพ่อก็ดูแลฉันเป็นอย่างดีเรียกได้ว่ายุงไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอมเลยทีเดียว เวลาฉันไม่เข้าใจการบ้านฉันก็จะปรึกษาพ่อและทุกครั้งที่ฉันไปปรึกษาพ่อก็ทำให้ฉันเข้าใจการบ้านของแต่ละวิชานั้นๆ พ่อสอนให้ฉันเป็นคนรู้จักประหยัดอดออมใช้ชีวิตอยู่อย่างพอเพียงตามพระราชดำริของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว พ่อบอกให้ฉันรักชาติและสำนึกในพระมหากรุณาธิคุณของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ในตอนที่ฉันยังไม่ได้คลอดแม่เล่าให้ฉันฟังว่านานๆพ่อจะได้กลับบ้านมาหาแม่ทีเพราะพ่อเป็นทหารแต่พ่อก็ไม่เคยทิ้งแม่พ่อจะคอยส่งจดหมายมาหาแม่ตลอดคอยถามว่าแม่เป็นยังไงสบายดีไหมพ่อส่งมาหาแม่ตลอดจนกระทั่งแม่คลอดฉัน สุดท้ายนี้ฉันจะขอสัญญาและบอกกับพ่อของฉันว่าฉันจะเป็นเด็กดีขอพ่อกับแม่และสัังคม ฉันรักพ่อ ขอให้พ่ออยู่เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรให้กับบ้านเราไปนานๆ
